தளிர்

 தளிர் பாதங்கள் நடந்து நடந்து தோய்ந்திருக்கின்றன.

பாலையின் வெம்மையில் அவை பிளவுண்டு மணல் புகுந்து தவிக்கின்றன

அவை நீர் நிறைந்த தடாகமொன்றை தேடியலையும் பாலைப்பாம்பென தடங்களுடன் ஊர்கின்றன 

முந்தெய காலத்து தளிர் பாதங்கள்.

எங்கு சென்றால் அந்த விடாய் தீர்ந்து குளிர்ந்து அந்த பிளவுகள் மூடுமென அவனுக்கும் தெரியவில்லை

பாதைகள் சிக்குண்டு கிடக்கின்றன

நெடுந்தொலைவில் தெரிந்த பொன் கூடாரத்தை நோக்கி நடந்தன தளிர் பாதங்கள்

விடாய் தீரும் எத்தனிப்பில் நடை ஓட்டமாக பாதங்கள் புடதியில் மணலை வாரியடித்தன

வழியில் முன்பே எரிந்து கருத்த எலும்புகளின் நுனிகள் பதைப்பைக்கொடுத்தன

இப்பொழுது மிக அருகில் தெரிந்தது உயர்ந்த பொன் கூடாரமான நெருப்பு நா

நாவின் இரட்டை பிளவுகள் ஆசைந்து துடித்து கொஞ்சலுடன் அழைத்தன அவன் பெயர் சொல்லி

"மண்ணில்  மரியாளின் உதிரத்தில் விந்துவேறி பிறந்த என் மகனே வா என்னருகில்...."

நிற்காமல் ஓடி மறுபக்கம் வருகையில் முழு நிர்வாணமாக நின்றான்.

அந்த தடாகம் இன்னும் வெகு தூரத்தில் விடாய் தீர்க்க அவன் வருவானென எண்ணி கண்ணீர் வடித்தது.